Het starten van een traject, of niet?

Veel mensen kennen Postural Integration nog niet, maar hebben wel andere dingen gedaan. Voor mentale en emotionele issues kan dat kan varieren van het spreken van een psycholoog of het volgen van een mindfulness of meditatie-cursus tot psychiatrische opnames of het volgen van emotioneel lichaamswerk of energetisch werk-groepen.

Soms komen mensen met primair fysieke klachten, waarbij ze vermoeden of weten dat er een emotionele oorzaak is, waar ze echter niet achter komen. Fysiotherapie, osteopathie of manueel therapie of ander werk dat voornamelijk op het fysieke niveau werkt, kan dan tijdelijk de klachten hebben verholpen, maar ‘de angel’ er nog niet hebben uitgehaald. Klachten keren dan – vaak bij stress – weer terug. Mijn ervaring is, dat je daar in een PI traject, of soms zelfs al in een eerste sessie, vrijwel zeker de vinger (letterlijk soms) achter krijgt. Dat is het holistische aspect van PI: het integreren van de fysieke, mentale, emotionele, energetische en spirituele ‘lagen’ van het zijn, waardoor het geheel – als geheel – weer één kan worden, oftwel kan helen.

Vanwege de drempel van de onbekenheid, en omdat ervaren de beste manier is om te weten wat ‘dit nu eigenlijk is’, nodig ik mensen uit om een keer te komen praten over wat PI is, maar om ook wat elementen uit de methode te ervaren.

Soms is het volgen van een aantal sessies een goed idee om te weten wat PI kan doen. Mijn idee is dat iedere sessie meegenomen is. Je leert er altijd iets van, en we proberen ook elke sessie ‘rond te maken’. Er kunnen in een sessie namelijk dingen los komen, en het is okee als dat nog een aantal dagen of een week ‘doorwerkt’, maar het zou je niet moeten belemmeren in je functioneren. Er zou steeds een stevigheid of ‘anker’ moeten zijn bijgekomen, die je in je dagelijkse bezigheden zou moeten helpen.